بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا ابا عبد الله الحسین
وقتی آدم اطرافش را نگاه می کند و برخی کم توجهی ها به ارزش ها را می بیند ممکن است گاهی اوقات نسبت به آینده ی دین و جامعه ی متدیّن نا امید بشود. به خصوص اگر این موارد به تکرار مشاهده شود. اما وعده ی الهی و حقیقت به گونه ای دیگر است. در سوره ی مائده این وعده چنین بیان شده است :
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا مَن یَرْ‌تَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّـهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکَافِرِ‌ینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ وَلَا یَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِکَ فَضْلُ اللَّـهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿٥٤﴾
- مؤمن باید به فکر عاقبت خود باشد، چه بسا مؤمنانى که مرتدّ شوند. «یا ایها الّذین آمنوا مَن یرتدّ»
- کفر یا ارتداد گروهى از مؤمنان، ضربه به راه خدا نمی زند. «فسوف یأتى اللّه...»
- ارتداد، ثمره ى نداشتن معرفت و محبّت نسبت به دین و خداست. «یأتى اللّه بقوم یحبّهم و یحبّونه»
- خداوند، نیازى به ایمان ما ندارد. «فسوف یأتى اللّه»
- در راه ایمان و شکستن سنّتها و عادات جاهلى نباید از سرزنشها و
هوچى گرى ها و تبلیغات سوء دشمن ترسى داشت و تسلیم جوّ و محیط شد. «لا
یخافون لومة لائم»
- رفتار مسلمان، نرمش با برادران دینى و سرسختى در برابر دشمن است و هیچ
یک از خشونت و نرمش، مطلق نیست. «اذلّة على المؤمنین أعزّة على الکافرین»
- فضل خدا تنها مال و مقام نیست، محبّت خدا و جهاد در راه او و قاطعیّت در دین هم از مظاهر لطف و فضل الهى است. «ذلک فضل اللَّه»
- دوستى متقابل میان بنده و خدا، از کمالات بشر است. «یحبّهم و یحبّونه»
- با نوید جایگزینى دیگران، جلو یأس و ترس را بگیرید. «من یرتدّ... فسوف یأتى... و لایخافون»
- مؤمن واقعى کسى است که هم عاشق و هم محبوب خدا باشد. «یحبّهم و یحبّونه»
- کسى که ایمان واقعى دارد، هرگز در برابر کافران احساس حقارت نمی کند. «اعزّة على الکافرین»
- دلى که از محبّت خدا خالى شد بیمار و وابسته به کفّار می شود، ولى دلى
که از مهر خدا پر است هرگز وابسته نمی شود. «فى قلوبهم مرض یسارعون
فیهم... یحبّهم و یحبّونه... اعزّة على الکفارین»
- اسلام رو به گسترش است، تنها به ریزشها نگاه نکنیم به رویشها نیز نگاه کنیم. «من یرتدّ... یأتى اللَّه»
- پرچم اسلام را در آینده کسانى بدست خواهند گرفت که عاشق خدا و مجاهد و
با صلابت باشند. «یأتى اللَّه بقوم یحبّهم و یحبّونه... اعزّة على
الکافرین یجاهدون فى سبیل اللّه»
- جنگ روانى، در مؤمنین واقعى اثرى ندارد. «لا یخافون لومة لائم»
- فضل خداوند، محدود نیست وبه هرکس به قدر لیاقتش عالمانه عطا مى کند. «واللَّه واسع علیم»
و در ادامه پس از آیه ی معروف ولایت نیز چنین آمده است که :
إِنَّمَا
وَلِیُّکُمُ اللَّـهُ وَرَ‌سُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ
یُقِیمُونَ الصَّلَاةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَ‌اکِعُونَ
﴿٥٥﴾ وَمَن یَتَوَلَّ اللَّـهَ وَرَ‌سُولَهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّـهِ هُمُ الْغَالِبُونَ
﴿٥٦﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِینَ اتَّخَذُوا دِینَکُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِّنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَالْکُفَّارَ أَوْلِیَاءَ ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ﴿٥٧﴾
* کیفر دنیوىِ توهین واستهزاى دین خدا و مقدّسات مذهبى، قطع رابطه است.
«لا تتّخذوا...» (در روابط با دیگران، احترام مقدّسات یک شرط ضرورى است)
* شرط ایمان، داشتن غیرت دینى و تبرى از نااهلان است. «یا ایّها الّذین امنوا لاتتّخذوا»
* استهزاى دین، (با جنگ سرد و روانى) یکى از شیوههاى مبارزاتى دشمنان است. «اتّخذوا دینکم هزوا»
* تقواى الهى ایجاب مى کند از دشمنان نترسیم و آنان را ولىّ خود قرار ندهیم. «لا تتّخذوا... اولیاء و اتّقوا اللَّه...»
_تفسیر نور/ استاد قرائتی